மலரின் மவுனத்தை
மழலை பற்றி
கையில் பிடித்து
கனவு கண்டு
உறங்கியதாம்
அதிர கனவுகள்
ஆறாம் மாதத்தில்
பிள்ளைக்கு
ஓர் முளை விடும்
பயிர் காலமாம்
திரும்பிய திசையெல்லாம்
வலி குடுக்க
தாய்மை உற்சாக வெளிப்பாடாய்
தடவிக்கொண்டே
கைவைத்து தட்டுவாலாம்
சும்மா இருக்க
மாட்டியா என்று
கருவறையில் கண்ட
அந்த நிலா உலகம்
இன்று பவுர்ணமியாய்
அவள் முகத்தில்
உதித்து
உதித்து
ஐந்து நாழிகை
கடந்துவிட்டன!
பிள்ளையும் பிறந்து
விட்டான்
அழுகை கொண்டு
அழுகை கொண்டு
சத்தமிட்டு சொன்னான்
நான் இருக்கிறேன்
நீ கலங்காதே !
0 comments:
Post a Comment