அறைமுழுக்க மௌனம் லயித்து
உரையாடல் ஒலிகளை
மெல்ல மெல்ல
தேடி திரியும் உதடுகள் ....
துவண்டு இருக்கும்
இதய விரிசல்களால்
காற்றில்லா பிரதேசமான
உதட்டின் உச்சி
கவிழ்ந்து மணக்கிறது
கண்ணீர் உப்புகரிசல்களாய் .....
கசப்பான வாசத்தின் தோற்றம்
பின்பம் மாறிவிட
ஊர்
கண்ணாடியின் இலைகள்
தேய தொடங்கும் முன்
நிழல் உருவில் மருவி
வடிகிறது நடுக்கத்தின்
பால்குடி குழந்தை ..............
எதிர்வரும் காலம்
தூளியில் தாலாட்ட
நம்பிக்கையில் விழுந்து
நிற்சப்தம் மறைத்து
நிம்மதியான கனவுகளுடன்
உறக்கத்தில் பறக்கிறது
வெள்ளி வான் கானக்குயில்..
பாதத்தின் சுவடுகள்
இங்கே ஏராளம்
இரவுகளும் பகலும்
இதனுள் தேய்ந்து
கொண்டே இருக்கின்றன ...
எல்லோரின் கனவிலும்
இந்த நடை வண்டி
உருண்டோடி இருக்கும்
அது வாங்கிய பரிசு பொருள்
நினைவு கோப்பை என்றால்
கண்ணீரும் சிரிப்பும்
மாறி மாறிப் சிந்தி இருக்கும்
அதனை தாங்கி பிடிக்கும்
கைகள் நிலையான உறவுகள்
என்று ஆழ்மன
ஊர் குருவி நிலையிடும் ..
உலகத்தின் நியதியில்
வெத்து கோப்பை
இன்னொரு நடைபாதையில்
பயணிக்க முயலும்..........
காலத்தின் கடையில்
மீண்டும் அடகு வைத்து
மூலையில் ஒதுங்கி
மரண வாசல் ஈட்டதும்
மற்றொரு உயிர் உதிரும்
கோபுர வாசலில் கோப்பையை
வென்று எடுத்திட...................
