என்று தணியும்

சீறிவரும் பூங்ககடலே

தினமும்

பல வண்ணத்துப்பூச்சிகள்

உன் நீரலையில்

பறந்து வருகின்றன

கோடையிலும் வாடையிலும்

சாயம்போகா நெஞ்சழுத்த
போராளிகள்

மீன்பூக்களின் மரணத்தை

வென்றெடுக்க

விரைந்து வருகிறார்கள் !

எல்லைகள் கடந்து

வளத்தை அறிதாரமிட்டு

நீ நடத்தும் நாடக கூண்டில்

எத்தனை உயிர்கிளிகள்

அடிக்கப்பட்டு

சிறகொடிக்கப்படுகிறார்கள்!

வீதியில் விளையாடும்

கட்டிப்பிடி சண்டையை

நீலவான சமுத்திரத்தில்

தொடங்கி வைக்கும்

சூத்திரதாறியே

கரையில் கிளத்தியால்

இரவுகளை விலை கேட்கிறாள்

தரையில் பிள்ளைகள்

காலை பொழுதை

காத்திருந்து எதிர்ப்பாக்கிறார்!

இதற்கு மத்தியில்

வேடவன்

துப்பாக்கி கலாச்சாரத்தால்

வண்ணமயமான கனவுகளில்

இருந்து

நெஞ்சில் செங்குருதியோடு

பிழிந்தெடுத்த

மனிதநேய மாற்குண்டுகளுடன்

இருளில் சாந்தமாய்

முற்றுபெற்ற

ஐநூறு தியாக தீபத்தின்

உயிரில்

விட்டு விட்டு எரிகிறதோ

தீபகற்பக விடியல்காலை!