வெங்காய உலகம்

ஊரார் கூறுவார்

ஆண்பிள்ளை

அழுதல் சிறுபிள்ளைத்தனம்

வயதால் நிர்ணயிக்கபடுமா

மீறினால்

சிறித்தே பழகிய

உலகம்

குமுறத்தொடங்கும் ஓர்

வெங்காய உரியலில் ..........

பனிப்பூக்கள்

வண்ணத்தை அள்ளி

பூசி கொண்ட

மாலை வெயிலே

தீர்த்தகரையில் மடிசையந்த

ரகசியத்தை

நதியானவள் மறைத்துவிட்டால்

புது சாபத்தின்

விமொச்சம் பெற்றுக்கொண்ட

வெண்ணிலவின் வருகையை  

நட்சத்திரத்தின் காலாட்படை

வரவேற்கையில்

சந்த்ரோதயம் காணும்

பொன்மாலையில்

பனிப்பூக்கள் அடிவருடியாய்

அழுது வடிக்கும்

கண்ணீரை

துடைத்து எடுக்கும்

கைகள் யாருடன் ...............................

புகழி

வளைந்து போகும்

வான்வெளியில்

காற்றில் பறக்குது

இந்த கானல் பறவை

காணாது கண்டான்

செய்தியுடன்

உமிழி வைக்கும்

வாய்வழியே

வந்து இறங்கியுதும்

ஓர் மணிமகுடம்

தலையில் நின்று

வெய்து ஏங்கும்

சற்றொரு நாழிகையில் 

நிழல் இதயத்தில்

உடைந்து தொங்கும்

வெத்துப்  புகழ்!

பேசும் சக்தி

உறக்க பேசும் பழக்கம்

புழுக்கத்தில்

உருமாறிய விதை

தீண்டி தீண்டி

கீறலில் வேர்கொண்டு

வீர்யென்று மெருகேறும்  

ஓர் கடினமான வியப்பு

பேச்சாளன் !

ஊராம் வீடு

சித்திரை என்றதும்

விழாக்காலம்

சில

ஈர விழிகளை கடந்து

செல்லும் கனாக்காலம்

அதனின் முதல் வாரம்

தேர் இழுத்து

கை பழுத்து

உன் வீடு வருகையில்

நீர் சுமந்து பானையுடன்

நீ வருகையில்

இளமையின் இனிமையை

வருடி கொன்று இருப்பாய்

அடுத்து வாரம்

ஏதொரு சாக்கில்

சந்திக்க நினைத்து

ஆற்றங்கரையின் மணலில்

நிலாச்சோறு கொண்டு

வெண்ணிலா

மண்ணின் மடி இறங்குவாள்

சூடுபட்ட சொற்களால்

உன் உறவினன்

ஏசி பார்த்தும்

திருந்தாத 

நாய்குட்டியாய்

வீடு வரை காவல்

வந்து சென்றிருப்பேன் !

நீர் இறங்கி

விலகி செல்லும்

இலைகள்

தலை அசைத்து

ஒரு சுகத்தை வேண்டுமாம்

குறுக்கும் நெடுக்கும்

இறுதி வாரத்தில்

நத்தையாய் ஊறி

நாணலாய்  வளைந்து

கீற்று கொட்டகையாய்

ஒடிந்து இருப்பேன்

நீயும் ஏறுமுகமிட்டு

ஒரு சொல்லில் கனவுகளை

கலைத்து விட்டாய்

அடுத்த திருவிழாவில்

பார்ப்போமென்று!

நேர்க்காணல்

பொங்கி எழும்

பெருங்கடலே

நீ கடந்து வந்த

சுவடுகளை

என் காதில் செல்லமாக

உரைப்பாயா ?

உன் உச்சியை

தொட்டு பார்க்க

எனக்கும் ஆவலே

இருந்தும் என்னை

மூழ்கடிப்பதிலே

எந்த சுகத்தை

கண்டுவிட்டாய்!

உன் பாதத்தில்

முத்தமிட்டு

என் முகாதரத்தை

துளைத்துவிட்டு

கோடானகோடி சிறுப்பிள்ளைகளில்

ஒருவனாய் திகழ்வதில்

எனக்கும் ஆவலே

நீ

நீலமாய் நிற்கையில்

நீளம் கொண்ட

கண்களுக்கும்

சோகம் தாக்காமல்

அழுகையை

சோதித்து பார்க்கும்

தோழன் நீயன்றோ...............

கரையில் இருந்தால்

அள்ளிக்கொள்கிறாய்

மீறி

உள்ளே  வந்தால்

உலா வந்து

தள்ளிவிடுகிறாய்

உன் விடுகதையின்

விடை என்ன

யார் உனது

உறவாளி  

விஞ்ஞானம் காண

முடியா

நெஞ்சுயிர்  பாட்டி..........................

கர்பிணி சிரிப்புகள்

மலரின் மவுனத்தை

மழலை பற்றி

கையில் பிடித்து

கனவு கண்டு

உறங்கியதாம்

அதிர கனவுகள்

ஆறாம் மாதத்தில்

பிள்ளைக்கு

ஓர் முளை விடும்

பயிர் காலமாம்

திரும்பிய திசையெல்லாம்

வலி குடுக்க

தாய்மை உற்சாக வெளிப்பாடாய்

தடவிக்கொண்டே 

கைவைத்து தட்டுவாலாம்

சும்மா இருக்க

மாட்டியா என்று

கருவறையில் கண்ட

அந்த நிலா உலகம்

இன்று பவுர்ணமியாய்

அவள் முகத்தில்
உதித்து

ஐந்து நாழிகை

கடந்துவிட்டன!

பிள்ளையும் பிறந்து

விட்டான்
அழுகை கொண்டு

சத்தமிட்டு சொன்னான்

நான் இருக்கிறேன்

நீ கலங்காதே !

கீதாஞ்சலி

யாரையும் நாங்கள்

ஏசிப்பார்க்க நினைக்கவில்லை

வறுமையின் பிடரியில்

தலையினை தைப்பது

வசதியானவனின் கைத்தொழில்!

காது குடுத்து

கேட்கும் பொருட்டு

இசைக்கும் பாடல்

நல்இதயங்களுக்கு கீதாஞ்சலி!

உழைக்கவே நினைத்து

அல்லும் பகலுமாய்

சாலைகளின் ஓரத்தில்

தெருமுனை கூட்டமிட்டு

குயில்கலாய் கூவிக்கிடக்கிறோம்!

எங்கிருந்தோ வந்த

சிறுமை படைத்த

காகம் எச்சமிட்டு

போனாலும்

உறக்க பாடும் குரலுக்கு

தெரியும்

நாம் பிச்சையெடுக்கவில்லை!

பிழைப்புடன் வாழும்

எழைகளாயினும் இறக்கத்துடன்

வருவோருக்கு தெரியும்

கீதாஞ்சலியின் கம்பீரம்

ருசிப்பார்க்கும் குரல் வளம் !

செல்லக்குழந்தைகள்

இரு குழந்தைகள்

கட்டிலிலே

நிர்வாண குளியல்

தொடங்கயிலே

அன்பை அளவில்லாமல்

எடுத்து

ஓர் உயிராய் இணைத்து

பூமாலை ஒன்றை தொடுத்தார்

அரைமணியோ ஒருமணியோ

நேரம் அங்கே

அடிமையாக்கப்பட்டது

புது புது வாசத்துடன்

மூக்கும் மர்மத்தை

நீண்டு கொண்டு இருந்தது

உடல் வானில் காயப்போட்ட

துணியாய்

ஈரம் உலர்ந்து

சூட்டை கைப்பற்றியது!

தொடுத்த மாலை உதிர

வழி பிறந்ததால்

கார்மேக கைகளும்

கிளியோவிய கால்களும்

பிரிந்து செல்கின்றன!

அங்கே வயதான

கிழவன் நின்று

வாழ்ந்து சொல்கிறான்

மோகம் முப்பது நாள்

சொல்லியவன் ஒரு சோம்பேறியென்று!

கறிகடையின் விளிம்பில்

கண்கள் இறகை கண்டு

வியந்து தான் போனது

பூமரத்தின் கிளையில்

தாவி

காற்றுக்கு சவாளிட்டு

வலிக்குது என்று கூச்சலிட்டு

சொல்லமால்

தரையில் விழுந்து விட

ஏங்கி

பிடித்திடும் கைக்களுக்கு

விளையாட்டு சொல்லி தந்து

கசக்க பட்டு உயிர் விட்ட

கோழி சிறகுகள்

நிதானமான உறக்கம் 

புத்தக வழி உறக்கம்

ஏதோ ஒன்று

நினைவில் நின்று

காலத்தை ஒவ்வகப்படுத்தி

சந்திப்பின் இடையில்

ஏக்கத்தை

உபயம் செய்து

முற்றுப்பெறும்!

அப்பொழுதுகளில்

அலமாரியில் உறங்கிய

புத்தக குவியலை

திறம்பட புறட்ட

என்னை

வழி  நடத்தி சென்றிட

கைகளுக்கும் மூளைக்கும்

புத்துயிர் குடுத்துவிடு

ஆறாம் அறிவே!

எனக்கும் ஏழாம் அறிவு

இல்லயன்ற நாட்களை

அது கிழித்து போடும்!

புதுவன கழித்து

பழயன சிதைத்து

ஆக்கத்தை சிந்திப்போகும்

அந்த மழைத்தூறல்!

பயணத்தின் வருடலை

எனத்தாக முன்முயலும்

தீஞ்சுவை உண்டு

பல்சுவை கண்டு

விருப்பும் வெறுப்பும்

மாறி மாறி கதையின்

சுருக்கத்தில் நிலை இதுவே

என்றுரைக்கும் !

ருசியும் குதுகளித்து 

கானலின் விளிம்பில்

நடன மாடிய திசைகளை

அதுவும் வசைப்பாடும்!

நீண்டிருந்த

பதட்டத்தை துண்டாக்கி

ஊக்கத்தை உருவாக்கி

தூக்கத்தை பெற்றெடுக்கும் !

ஏ இரவே

மின்னொளியின் அலசலை

கண்டெடுக்க கனவுகளில்

நரம்புகளை புணர்த்தி

தசைகளை உயர்த்தி

நள்ளிரவில் பாலமிடு !

தூக்கமின்மை அறிவுக்கு

போதுமானதே

சுற்றி வரும் பூமியில்

சுழென்று எடுக்கும்

தேகத்தை

புதுசுகமிட்டு வரவேற்பாயா !

மரகத சிதறல்

அறுத்தெடுக்கும் மண்ணரிப்பின்

வாசம் வெளிவந்து

தூசிகளை தள்ளி

மூக்கின் நுனியில்

நாற்றத்துடன் படலம்

வாழ்க்கை !

கூறுவிட்ட அருவாமனை

பளிரென்று மின்னுவதாய்

வெளிச்சம் கக்கி

கண்கள் ஏற்ற இறக்க

சூசகத்தேடல் உலகம்!

நிலமே நீ வரண்டு விட்டாயோ

அறநெறியை காக்கும்

உடலின் அறிப்பை

தொடங்கிவிட்டாயோ!

பாதகத்தின் விளைச்சலுக்கு

துணை போராயோ!

கோடரி எடுக்கும்

கைகளை அடக்கி ஆள

நீ சுரண்டல் பேர்வளிகளை

அரசாட்சியில் அமர்த்தி

அழகு பார்க்கிறாயோ!

தீர்வு சொல் பூமரமே

விடிந்து முடியும்

விடியலிடும் வினவும்

தீர்க்கம் மாறா

பிள்ளை மனம்

கொட்டி சுரக்கும்

நீதி பால் எல்லாம்

கள்ளி வழி

கண்களுக்கு தொடுத்து

உதிரமாய் உதிரவிட்டாயோ !

தென்றல் வீசும் உன்

செவ்வான தோப்பில்

நான் காத்து நிற்பது

நல்லதொரு

தேவதுணை வேண்டியே !

பெண் தீண்டாமை

ஊடலே கொள்ளாமல்

இருக்கிறேன்

உன் உதவி கரம்

வேண்டுகிறேன் !

தார்மீக பொறுப்புகள்

ஒழிந்து வாழும்

ஏ இரவில்லா நகரமே!

அத்துமீறி ஓர் இருளை

அவனுக்கு அவிழ்த்து

புணர்ச்சியை பழகவிடு !

அவன் தேகசுகத்தின்

அமுதை அங்கீகரிக்க

ஓர் சட்டமிடு!

அது மரண தண்டனையாயின்

உயிரணுக்கள் மரண

ஒலமிட்டு வெளிவரும் !

பாருலகின் ஏழ்மையை

வேரறுக்க

புதுவிதை உருவாகட்டும் !

அன்றாவது தீரட்டும்

இந்த

கன்னிப்பெண்ணின்

தீண்டாமை!

எழுதி தீர்த்த மை

ஏ நிழலே

என் கையை இரண்டு

துண்டாய்  

நீ உடைத்து ஒரு

பாவனைச்செய்!

அதனை ஓர் சிற்பியின்

கண்களுக்கு வரமாய்

குடுத்துவிடு !

கலைகள் வளர்ந்து

அவன் கைகள்

ஓங்கட்டும்!

ஏ மரமே

உன் பூக்களை சிதறாமல்

ஒன்றாய் கோர்த்து

அழகை வடித்துவிடு!

அதனை ஓர் ஓவியனின்

பார்வையில் கானொளியிடு !

காகித பூக்களாவது

கண்ணாடி குடுவையில்

இறக்காமல் போகட்டும்!

ஏ இதயமே

நின்று போக மறந்திருப்பாய்

அந்த நாசியின் ஒட்டம்

ரத்தத்தில் சூடாய் மாறுது

குளிர வைத்துக்கொள் !

உனக்கென ஓர்

குளிர்சாதன பெட்டி

வந்து இறங்கியுள்ளது !

கலைகள் ஓங்கி

கண்ணாடியில் உறங்கி

ஆளுறக்கம் இந்த

கலைவாசி!